به گزارش خبرگزاری فارس، حادثه 11 سپتامبر سال 2001 را می‌توان از جمله حوادثی دانست که سر فصل تازه‌ای در سیاست خارجی آمریکا گشود. پس از این روز، دولت آمریکا با این استدلال که هدف تهاجم عملیات تروریستی قرار گرفته، دفاع را حق خود دانست و اذهان عمومی را برای تهاجم نظامی به افغانستان و عراق آماده کرد.

روایت‌های رسمی آمریکا تأکید می‌کردند 19 تن از تروریست‌های القاعده، 4 هواپیمای تجاری ـ مسافرتی این کشور را ربوده‌اند و آنها را به برج‌های دو قلوی مرکز تجارت جهانی در نیویورک و ساختمان پنتاگون در شهر «ارلینگتون» کوبیده‌اند.

این روایت‌ها که «کمیسیون بررسی وقایع 11 سپتامبر»، «سازمان مدیریت بحران فدرال»، «موسسه ملی استاندارد و فناوری» و سازمان «اف ‌بی آی» ارائه می‌کردند، اما، در بوته آزمایش‌های سختی از جانب دانشمندان علوم مختلف قرار گرفتند.

اگر زاویه‌های دید دانشمندانی که در پی حل معمای 11 سپتامبر بودند تفاوت‌های زیادی با یکدیگر داشتند، نتایجی که اغلب، آنها به آن می‌رسیدند، در یک نقطه اساسی اشتراک داشتند: علمی‌ترین مستندات فیزیکی، با آنچه در روایت‌های رسمی آمریکا آمده است همخوانی ندارند.

مهندسان و معماران، کارشناسان علوم تخریب، فیزیکدانان، خلبانان و دانشمندان علوم مخابرات تنها تعدادی از زمینه‌های علمی هستند که کارشناسان آنها با ارائه مستنداتی مهم، شرح‌نگاری‌های دولت «جورج بوش» از یکی از معمابرانگیزترین روزهای تاریخ جهان را نادرست می‌دانند.

اما اگر ماجرا این نیست که تروریست‌های القاعده، چند هواپیما را ربوده و آن را به برج‌های دوقلو کوبیده باشند پرسش مهمی که به ذهن خطور می‌کند این است که در این روز واقعاً چه اتفاقی رخ داد و اصلاً چه دلیلی وجود دارد که دولت روایتی از آن ارائه دهد که به زعم گروهی از دانشمندان درست نیست؟

بسیاری از دانشمندان علوم عینی پاسخ به این دو پرسش را در حیطه جستجوگری‌های علمی خود نمی‌دانند؛ هر چند شواهدی که آنها ارائه می‌کنند کارشناسان علوم دیگری مانند علوم سیاسی را به گمانه‌زنی‌هایی درباره رازهای این روز مرموز و وقایع پس‌آیند آن هدایت می‌کنند.

گزارش زیر نگاهی است به وقایع 11 سپتامبر، از دریچه یافته‌های علمی دانشمندانی که به دور از هیاهوهای سیاسی تبیین رویدادها را در اولویت کارشان قرار می‌دهند.

* کشف مواد منفجره در مخروبه‌های برج‌های دو قلو

از جمله مهم‌ترین یافته‌های علمی درباره حوادث 11 سپتامبر را می‌توان کشف یک ماده منفجره قوی موسوم به «نانوترمیت» در خاکروبه‌های برج‌های دوقلو دانست که البته هزینه آن برای کاشفش، از دست رفتن شغلش در دانشگاه بیرمنگام بود.

پرفسور «استیون جونز» دانشمند فیزیکدان آمریکاست که به خاطر  تحقیقات گسترده درباره یازده سپتامبر و از تدریس در دانشگاه منع شده است.

پرفسور «استیون جونز»، استاد فیزیک هسته‌ای دانشگاه بیرمنگام چهار نمونه متفاوت از خاکروبه برج‌های دو قلو و ساختمان شماره 7 تجارت جهانی که هر سه در روز 11 سپتامبر فروریختند به دست آورد. شواهدی که آقای جونز مطرح کرد باعث شد از تدریس در دانشگاه بیرمنگام منع شود.

وی بر اساس آزمایش نمونه‌های خاکروبه به این نتیجه رسید که از نوعی ماده منفجره قوی موسوم به «نانو ترمیت» برای تخریب برج‌های دوقلو استفاده شده است.

این عکس یک واکنش ترمیت را نشان می‌دهد که از منطقه واکنش آن، گرد سفید رنگ اکسید آلمونیوم برخاسته است ـ شباهت‌های زیاد در آتش‌سوزی برج‌های دوقلو با این واکنش، دانشمندان را متقاعد کرده است، واکنشی از این نوع عامل ریزش برج‌های دو قلو بوده است.

ماده نانوترمیت (سوپرترمیت) نوع بسیار قدرتمندی از ماده ترمیت است (اکسید آهن و آلمونیوم) که حداقل یک عنصر با اندازه‌ای بسیار ریز، در اندازه‌های نانو یا حتی ریزتر از آن، دارد. ماده سوپرترمیت از لحاظ قدرت تخریبی به اندازه‌ای بالاست که هر گرم آن، از هر ماده منفجره سنّتی دیگر که در عملیات‌های تخریب از آن استفاده می‌شود، انرژی بیشتری تولید می‌کند.

آقای «جونز» و بسیاری از همکاران وی که در حال تحقیق بر روی دلایل ریزش برج‌های دوقلو معتقدند حرارت ناشی از سوخت هواپیما، چنانکه در روایت‌های رسمی آمریکا آمده، به هیچ عنوان برای ایجاد انرژی لازم برای فروریختن این ساختمان‌ها کافی نبوده‌اند.

درباره دلایل فروریختن ساختمان شماره 7، ساختمانی با سازه‌های فولادی که ادعا شده آتش‌سوزی در تنها دو طبقه از آن عامل ریزش ساختمان بوده است، آنها با قاطعانه‌ترین لحن ادعا‌ها را رد می‌کنند.

«انفجار مهندسی‌شده» ـ یعنی انفجار با کارگذاشتن ماده منفجره سوپرترمیت در ساختمان‌های فولادی تجارت جهانی تنها دلیلی است که به زعم آنها می‌تواند ریزش این ساختمان‌ها را توجیه کند.

«استیون جونز» در مقاله‌ای علمی درباره واقعیت‌های 11 سپتامبر نتیجه‌گیری کرده است که لایه قرمز رنگ موجود در تراشه‌های قرمز و خاکستری رنگ کشف شده در خرابه‌های برج‌های تجارت جهانی، ماده ترمیت فعال و عمل‌نکرده است.

استیون جونز در هر کدام 4 نمونه متفاوت مخروبه‌های برج‌های دوقلو، تکه‌های ریز یا تراشه‌هایی متشکل از دو لایه، یکی به رنگ قرمز و دیگری به رنگ خاکستری یافت.

در آزمایش‌های پرفسور جونز مشخص شد لایه خاکستری شامل اکسید آهن بود، درحالی که لایه قرمز حاوی آهن، اکسیژن، آلمونیوم، سیلیسیوم و کربن بود ـ یعنی همه عناصری که نانوترمیت را تشکیل می‌دهند.

آزمایش‌های بیشتر بر روی این تراشه‌های قرمز و خاکستری نشان داد که این تراشه‌ها، به طرز عجیبی در دمای 430 درجه سلسیوس آتش می‌گرفتند و با راه‌اندازی یک واکنش انفجاری باعث ایجاد حلقه‌های آهن می‌شدند ـ یعنی دقیقاً همان اتفاقی که در ترمیت می‌افتد.

دکتر جونز توضیح می‌دهد این سوپرترمیت که محققان «آزمایشگاه ملی لاورنس لیومور» و سایر آزمایشگاه‌ها آن را شبیه‌سازی کرده‌اند دارای خصوصیاتی است که می‌توان آنها را به لایه سطحی یک مکان یا ساختمان اسپری کرد و یا حتی آن را مانند رنگ چسباند تا بدین ترتیب لایه‌ای به شدت انرژی‌زا و قابل انفجار روی سطح ساختمان ایجاد شود.

«کورت ساننفیلد» فیلمبردار اصلی آمریکا از حوادث 11 سپتامبر بود که روایت‌های رسمی آمریکا از این واقعه را با چالش‌های جدی مواجه کرد.

البته آقای جونز و همکاران آنها تنها کسانی نیستند که به انفجار مهندسی‌شده ساختمان‌های تجارت جهانی هستند. «کورت ساننفیلد» فیلمبردار رسمی دولت آمریکا که لحظاتی پس از سقوط برج‌های دو قلو و حادثه 11 سپتامبر از منطقه صفر (گراند زیرو) انفجار این ساختمان‌ها فیلمبرداری کرد هم درست چنین نظری دارد.

ساننفیلد که پس از افشاگری علیه دولت آمریکا به آرژانتین متواری شده فیلم‌ها و تصاویری در اختیار دارد که به گفته خودش انفجار مهندسی‌شده در برج‌های دو قلو را نشان می‌دهند. فیلم زیر، منتسب به کورت ساننفیلد، شاهدی بر استفاده از ماده منفجره نانوترمیت برای انفجار این ساختمان‌ها از درون است.

<** ادامه مطلب... **>